خانه روبی که یکی از اولین پروژه های رایت به حساب میآید بین سالهای 1908 تا 1910 برای فردریک سی رابی و خانوادهاش توسط فرانک لوید رایت طراحی و ساخته شد. رایت تحت تأثیر چشم انداز چمنزارهای مسطح و وسیع غرب میانه آمریکا که در آن بزرگ شده بود این خانه را طراحی کرد و به نوعی میتوان گفت که طراحی به سبک خانههای آمریکایی را احیا کرد. این رویکرد رایت به «پرری» مشهور است.
به گفته رایت، "یک دشتزار زیبایی خاص خود را دارد و ما باید زیبایی طبیعی سطح آرام این فضا را درک کنیم، بشناسیم و طراحیهای خود را بر مبنای این ویژگی انجام دهیم." از این رو، بر طبق این رویکرد، طراحیها با سقفهایی با شیب ملایم، ارتفاعهای کم، خط آسمان ملایم، دودکشهای اگزجره، سرپناه کم ارتفاع، تراسها و دیوارهای خارجی که باغهای خصوصی را محصور کردهاند؛ انجام شد.
خانه روبی چیدمان هوشمندانه ای از فضاهای عمومی و خصوصی ایجاد میکند و به آرامی خود را از خیابان به وسیلهی یک سری صفحات افقی جدا میکند.
با ایجاد همپوشانی این صفحات با فضای بیرون، فضای داخلی را به سمت بیرون گسترش پیدا کرده و در عین حال همچنان نشان دهنده فضای داخلی نیز هست.
اتفاقی که با این صفحات برای نشان دادن فضاهای خصوصی افتاد،درخواست خود کارفرما بود. در واقع فردریک سی روبی اصرار بر ارتباط با همسایه های خود داشت. رایت به طور خاص این درخواست را به وسیلهی یک کنسول بزرگ که بر فراز ایوان غربی که حدود ۳ متر از نزدکترین المان سازه ای که در مجاورش وجود دارد بیرون زده و حدود 6.5 متر از نزدیکترین ستون آجری در مجاورت خود به بیرون امتداد یافته است، عملی کرد.
همانطور که در بسیاری از پروژههای رایت مشاهده میشود، ورودی خانه در نگاه اول به وضوح قابل تشخیص نیست، چرا که رایت معتقد بود که راه عبوری به سمت خانه باید مثل یک سفر ماجراجویانه باشد. رایت همچنین اهمیت شومینه به عنوان قلب خانه را در این خانه با استفاده از آن به عنوان جدا کنندهی اتاق نشیمن و غذاخوری در طبقه اول و اتاق بیلیارد و اتاق بازی در طبقه دوم، بیان کرد.
برنامه فیزیکی این خانه شامل یک اتاق نشیمن، یک اتاق غذاخوری، یک آشپزخانه، یک اتاق بیلیارد، چهار اتاق خواب و یک اتاق برای خدمتکار است. این فضاها در عین اینکه تفکیک شده هستند اما با طراحی مناسب در یکدیگر جریان دارند.
اتاق ها از طریق یک شبکه مدولار تعیین شدند که نظم آنها به واسطهی جرزهای ۱۲۰ سانتی متری صورت گرفته است. رایت اما از پنجره استاندارد در طراحی خود استفاده نکرد، در عوض با الهام از طبیعت از پنجرههای سبکی که از قطعات شیشه ای شفاف و رنگی تشکیل شده بود، استفاده کرد.
هدف این پنجرهها این بود که باعث عبور نور به خانه شوند و در عین حال محرمیت فضا را ایجاد کنند.
رایت همچنین در مورد این پنجرههای سبک چنین اظهار داشت: "در این صورت فضا بیرون میتواند به داخل بیاید و داخل به بیرون جریان پیدا کند." ۱۷۵پنجره شیشهای هنری در خانه روبی وجود دارد که از شیشه صیقلی، شیشه کلیسایی و صفحاتی از جنس روی با روکش مس ساخته شدهاند که اتصالات فلزی هستند و شیشه را در جای خود نگه میدارند.
پیش آمدگی این پنجرهها در نمای شرقی و غربی به همراه سقف های کم ارتفاع بر محور طولی خانه تاکید دارد و نماها را به سمت بیرون هدایت میکند. همچنین این پنجره ها بر روی درها در امتداد تمام دیوار جنوبی در سطح اصلی کشیده شده و به طرف بالکن باز میشوند. زوایای خورشید به قدری با این کنسولها محاسبه شده است که نور خورشید ظهر تابستانی فقط به انتهای نما برخورد میکند و اجازه میدهد نور برای گرم کردن خانه در طول ماه های بهار و پاییز به داخل سرازیر شود.
کل خانه با آجر رومی و ملات زرد پوشیده شده است و فقط کنسولها و بالکن آجری معلق دارای تیرهای فولادی برای پشتیبانی سازه هستند. رایت با استفاده از افقی بودن آجر، طراحی خانه روبی را به سبک پریری نزدیک کرد و توانست بر طبق اصولی که به آن اعتقاد داشت این خانه را بسازد. با مبلمان طراحی شده توسط خود رایت، و توازن فضاهای عمومی و خصوصی، به قول فردریک سی رابی، خانه روبی تبدیل به "ایده آل ترین مکان در جهان" شد.
چنانچه این مقاله برای شما مفید واقع شده باشد پیشنهاد میکنیم برخی از مقالات مرتبط دیگر را نیز مطالعه نمایید: