صومعه سابق سن پابلو (سنت پل) اولین صومعه دومینیکن در شهر اواکساکا بود که درسل ۱۵۲۹ ساخته شد و تنها یک بلوک از میدان اصلی شهر فاصله دارد. در طول سالها، این ساختمان دستخوش تغییرات متعددی بدون ارزش معماری شد که بر روی تصویر و ساختار آن تأثیر گذاشت. در سال ۲۰۰۸، پروژهای برای بازسازی ساختار اصلی و دادن کاربری جدید به ساختمان آغاز شد. در نتیجه این کلیسا بین سالهای ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲ بازسازی شد.
قبلا این ساختمان تنها کلیسا بوده اما پس از بازسازی تبدیل به مرکز فرهنگی هنری شده که داخل آن نمایشگاه، سمینار، کنگره و … برگزار میشود.
برای شناخت بهتر این بنا باید در نظر داشته باشیم که ساختمان از ابتدا با عواملی مثل زلزله، فروش زمین، ملی شدن اموال کلیسا و مداخله شدید در ساختار آن برای ساختن خیابان درگیر بوده و در قرن بیستم بعد از تغییراتی که روی بنا انجام شده، ساختمان مجموعهای از خانهها، گاراژ، پارکینگ و… را در خود جای داده است.
این پروژه دو فاز دارد، یکی بازسازی ساختمان ۵۰۰ سالۀ کلیسا است و دیگری اضافه کردن بخش جدید به ساختمان است. ارزش این کار و معروفیت این پروژه بیش از هر چیز مرهون همین بخشی است که هوشمندانه و نوآورانه به بخش قدیمی ساختمان الحاق شده است.
این مرکز تنها یک بلوک تا میدان اصلی شهر اوکساکا فاصله دارد و در میدان خانهها و ساختمانهای شهر این مرکز بنا شده است.
تا چند سال پیش این کلیسا در ساختمانی که توسط یک سری الحاقات که از نظر تاریخی ارزش کمی داشتند، قرار داشت.
تمام قسمتهایی که به بنا اضافه شدند؛ نه تنها روی زیبایی بصری ساختمان اثر گذاشتند بلکه باعث سنگینتر شدن ساختار آن شدند بنابراین اولین چالش در بازسازی این بنا، این بود که وزن سازه بنا کم شود و با کاربری جدید آن(مرکز فرهنگی هنری) همخوانی داشته باشد.
اولین بخشی که برای بازسازی این بنا در نظر گرفته شد این بود که اکثر قسمت هایی که به بنا الحاق شده بودند تخریب شوند. بنابراین تقریبا ۹۰ درصد راهروها و قسمت پایین صومعه و بخشی از کلیسا از بین رفتند.
بعد از اینکه قسمت های الحاقی تخریب شدند متوجه شدند که مساحت به دست اومده برای مرکزی که در نظر گرفته بودند، کافی نیست. چرا که لازم بود یک سری قسمتهایی که نیاز فرهنگی شهر را تامین کند، به این بنا حتما اضافه شود.
یعنی در واقع نیاز بود که یک سازه فلزی سبک و موقت در ضلع غربی پروژه قرار بدهند. در نتیجهی این کار، فضای مفیدی به مساحت ۷۰۰ متر مربع در ۳ سطح ایجاد شد.
همانطور که بالاتر اشاره کردیم، فضای به وجود آمده را به فضاهای فرهنگی مثل کتابخانه و نمایشگاه اختصاص دادند.
انعطاف پذیری بازسازی این پروژه در این است که این فضا به ۲ قسمت تقسیم شد:
۱) اتاقهای مطالعه که داخل ساختمان قرار دارند، مستقیما با پاسیو ارتباط دارند، با نمای شیشه ای محصور شدند و با استفاده از یک پوشش متحرک سایه اندازی شدند.
۲) مخزن که در ایوان غربی قرار دارد، از حجم اصلی بنا حداکثر استفاده را کرده است. در واقع با استفاده کردن از دیوارهای اصلی خود بنا و قرار دادن قفسهها، کتابها و کمدها روی آن تلاش کرده تا بار مردهي غیرضروری به ساختمان اضافه نکند.
در قسمت بیرونی بنا جایی که قبلا پارکینگ عمومی بود حیاط کلیسا قرار دارد جایی که از طریق ۲ کوچه کناری قابل دسترسی است. که این اتفاق در بافت این شهر اتفاق معمولی نیست و هدف از آن ایجاد یک محل برای تجمع افراد بود.